Houtsnip (foto J. Leeuwis)

Iedereen die afgelopen week in het bos heeft gelopen is zich vast minstens 1 keer rot geschrokken. Ik kreeg ook een aantal malen de vraag "wat is dat voor bruine vogel die zo onhandig door het bos vliegt?" Honderden houtsnippen, want daar hebben we het over, bivakkeren momenteel op Vlieland. Houtsnippen zijn hier het hele jaar wel aanwezig, maar er zijn door de kou en harde wind afgelopen weken nog veel meer houtsnippen bijgekomen uit het hoge noorden.

Waarom zijn er nu zoveel houtsnippen te zien?

In de eerste plaats kwam dat door de sneeuwlaag, ze zijn beter zichtbaar. De vogel is hartstikke schuw. Normaal zoeken ze in de nacht naar eten (insecten, wormen, larfjes), maar door de vorst en dus gebrek aan voer laten ze dat schuwe enigszins varen en zoeken ze ook overdag naar voer. Met de kop in de sneeuw en toch proberen de lange snavel diep in de harde grond te krijgen. Op de Waddenveldjes van natuurkampeerterrein De Lange Paal kon je overdag tientallen zien.

Vliegend varkentje.

In het voorjaar tijdens de schemer kan je ze ook zien, een onhandig vliegende en knorrend bruine vogel. Dat is de houtsnip. Het knorrende geluid is de baltsroep. Daarom worden ze ook wel vliegend varkentje genoemd. Een elegantere bijnaam is de ‘de dame met het lange gezicht of fluwelen ogen’. Als deze vogels op de grond zitten vertrouwen ze op hun schutkleur. Zolang ze stil blijven zitten, zijn ze nauwelijks te zien. Pas als je vrij dichtbij bent vliegen ze weg, ook geschrokken natuurlijk.

Kijk hieronder eens naar de prachtige details.

Als ze op een nest eieren zitten en verstoord worden, dan zijn ze in staat om de eieren te verplaatsen. Het nest op zich stelt niet zo veel voor; een kuiltje in de zachte bemoste bosbodem is voldoende. De kuikens worden maar een paar weken gevoerd, na 30 dagen zijn ze al zelfstandig. Nestvlieders wordt dat genoemd.

Ze kunnen 360 graden in de rondte kijken, dat is handig bij het zoeken naar prooi. Maar tijdens het vliegen kunnen ze hierdoor geen diepte zien en daarom vliegen ze nog wel eens tegen een raam op.

Hieronder een close up van een houtsnip die tegen een raam was gevlogen en enigszins versuft bij moest komen.

Zijn ze te eten?

Vroeger stond de houtsnip als delicatesse wel op het gangbare menu. Nu niet meer. Er is wel een recept wat houtsnip heet; witbrood met roggebrood en kaas. Als je dat op elkaar legt heeft het de kleur van een houtsnip (met wat fantasie).

En dan is er nog het zogenaamde schildersveertje wat de houtsnip heeft. Ongeveer 3 cm lang, een ietwat puntig stijf veertje waar aquarelschilders blij van worden. Ze worden gebruikt als kwastje.

Kunnen we ze helpen aan voer?

Helaas niet, doordat ze zo schuw zijn, zullen ze niet snel naar een voederplank komen zoals roodborstjes en mezen. Ze moeten het echt zelf doen. Ook hier geldt weer dat de natuurlijke selectie zijn werk zal doen en de sterksten overleven. De enige manier van hulp die we kunnen bieden is om ze met rust te laten.