Verslag van het bezoek van de vrijwilligers van Hoeve Biesland georganiseerd door Alterra op 2 juni 2012.

Het was een stralende dag! De jaarlijkse excursie bracht de vrijwilligers uit Biesland dit jaar naar het Zuid-Hollandse duingebied bij Wassenaar, waar Mark Kras sinds 2009 als boswachter bij Staatsbosbeheer werkt. Na een ietwat moeizame start (file op de A12 en koffie met appeltaart die maar niet doorkwam) was het een dag om door en ringetje te halen. De ingrediënten: een heerlijk zonnetje, een niet al te straf windje, uitstekende fietsen van een bedrijf uit Katwijk, een geweldige lunch op het terras van De Badmeester in Wassenaar, een goed humeur, een prachtige omgeving en een enthousiaste excursieleiding.

In de ochtend ging het gezelschap van ruim twintig deelnemers op de fiets naar Lentevreugd. Dit stukje Wassenaar, ongeveer 100 ha groot, was vroeger een bollenveld en is eind jaren ’90 omgevormd tot een natuurgebied. Inmiddels ontwikkelt het zich tot een fraai stukje ‘nieuwe natuur’, waar Schotse Hooglanders en Konikpaarden (qua kleur volledig in harmonie met het landschap) op hun gemak grazen. In twee groepen (één met Mark Kras en de andere groep met Jan van de Burg) maakte het gezelschap een rondje in deze oase van rust, met allerlei vogels (o.a. veldleeuwerik, putter, groene specht, tureluur, en een mystery bird in een bosje (spotvogel?)), vele orchideeën en andere interessante vegetatie die zich in de loop van de tijd ontwikkeld heeft. Tot ieders verrassing waren er nadrukkelijk lupines en andere sierplanten aanwezig, maar die bleken dan weer het resultaat van eerder grondgebruik.

Duingebied Berkheide stond voor de middag op het programma. Op de fiets, met gevaar voor eigen leven (waarom fietst iedereen toch zo hard?) door het fraaie tamelijk open duinlandschap, met kleine stukjes bos en vooral veel duingraslanden. Lokaal zijn er oude, voormalige landbouwakkertjes te zien en her en der een duinmeer of poel. Met hulp van Europa wordt geprobeerd de biodiversiteit te verbeteren, bijvoorbeeld door het creëren van natte duinvalleitjes, en dat lukt aardig. Het gezelschap kreeg uitleg waarom er destijds voor de mijnbouw in Limburg dennen werden aangeplant. Dennenhout kraakt namelijk voordat het breekt, en zo kon de gewaarschuwde mijnwerker nog op de vlucht voor de boel instortte. Overigens, toen de dennen eenmaal ‘klaar’ waren voor gebruik was de mijnbouw ter ziele, maar dat terzijde. In het duingebied zijn ook vele resten van verdedigingswerken te zien, waaronder bunkers en de Atlantic Wall,  een indrukwekkende anti-tankmuur midden in de duinen waar het gezelschap te voet overheen ging (als die nachtegaal nou eens zijn mond hield konden we Marks verhaal goed volgen). In de bunkers huizen inmiddels vooral vleermuizen en op de muur maakte een zandhagedis de dag voor de natuurliefhebber compleet. Op de terugweg naar de fiets werd in het struweel zowaar ook nog een ree waargenomen. Het was een dag met een gouden randje, zeker ook omdat het (voorlopig) de laatste was die door Alterra wordt georganiseerd.