www.boswachtersblog.nl/ Drenthe

Camera op ree bewijst: dood doet leven

4 oktober 2018 Boswachter Albert Henckel in Drenthe

reebok verkeersslachtoffer

Dode dieren: de één gruwelt ervan, de ander vindt het interessant er een aan te treffen. In ecosystemen leven en sterven dieren op hun eigen manier. Het is normaal dat in de natuur dieren blijven liggen op de plaats waar ze gestorven zijn. Maar wat gebeurt er met een dood dier als die in de natuur blijft liggen? Ik 'volgde' deze zomer een gestorven ree om te zien wat er met het kadaver zou gebeuren.

Als boswachter krijg ik regelmatig een melding dat er ergens een dode ree ligt. Meestal gaat het dan om een verkeersslachtoffer. We leggen het dier dan meestal op een plek waar het in de kringloop van de natuur kan worden opgenomen. Een dode ree is een feestmaal voor allerlei grote en kleine dieren. Hoe snel een kadaver vergaat en wie er aanschuift is natuurlijk afhankelijk van het jaargetijde en de plek waar het vergaat. Zelf heb ik er allerlei beelden bij: raven – die ook al in het Dwingelderveld broeden, vossen, dassen, buizerds en andere dieren die profiteren van een dood dier. En natuurlijk allerlei insecten die baat hebben bij dood vlees. In Nederland ruime we dode dieren vaak op. Daardoor zijn sommige soorten zeldzaam geworden. Zij hebben kadavers nodig om hun eitjes op af te zetten, waardoor de larven een gedekte tafel hebben.

Vliegen op de dode reegeit – 16 juni 2018

Moderne techniek

Vroeger moest je maar wat raden om te zien wie een kadaver opruimt. Maar met de moderne technieken kun je het allemaal volgen. Met wildcamera’s registreer je dieren die een bezoek aan het kadaver brengen. Zo’n cameraval gaat alleen bij beweging aan. Bij een reebok, die vlak bij ons kantoor was doodgereden, hing ik een wildcamera op. Na een paar weken was de bok volledig opgeruimd. Helaas waren de beelden teleurstellend. Wuivend gras had de camera vaak doen afgaan. In een etmaal was het hele schijfje volgeschoten met alleen maar een dode reebok. Wie of wat er allemaal kwam dineren stond er dus niet op.

Een deken van maden

Nog geen week later kregen we weer een melding van een ree die doodgereden was op de A28, dit keer een geit. We brachten het kadaver naar dezelfde plek als de bok. Nu controleerde ik wat vaker of er al wat was gebeurd. Wat me bij mijn eerste bezoek meteen opviel waren de vele vliegen. De dag erna zag ik dat de maden al waren begonnen met eten. Nog een dag later leek het wel of er een deken over de ree lag. Allemaal krioelende maden! Toen ik de volgende dag terugkwam, waren ze allemaal verdwenen. De maden hadden een karkas met wat zwart leer achtergelaten. Ik trof ook nog een doodgraver en een mestkever aan.

de eitjes die de vliegen hebben gelegd komen uit – 18 juni 2018

 

een deken van maden – 19 juni 2018

 

alleen wat zwart leer en vacht blijft over – 20 juni 2018

 

het karkas is een stukje verplaatst – 25 juni 2018

Dader in beeld

Ik heb het kadaver nog een paar dagen laten liggen. Toen ik de wildcamera weer wilde ophalen, was een deel van het skelet een paar meter weggesleept. Nieuwsgierig wie dat gedaan had, bekeek ik de beelden thuis zo snel mogelijk om de dader te zien. Ik zag dat een jonge vos een paar keer op bezoek was geweest, maar blijkbaar steeds schrok van de camera die aansloeg. Ook zag ik op de beelden koeien die even bij de plek hebben staan kijken. Op het laatste filmpje zag ik een vos die overdag het skelet een paar meter versleepte. Volgens mij zat er toen niet veel meer te vreten aan.

een vos probeert nog wat mee te pikken – 25 juni 2018

Niet zoals verwacht

Zo zie je maar dat niet alles gaat zoals je van te voren verwacht. Er zullen vast beelden van ander plekken zijn met prachtige opnames van aaseters en hoe een dood dier wordt opgeruimd. Ik ga het vast nog een keer herhalen. Maar voor mij is het wel duidelijk: dood doet leven!

reageren

geef een reactie

  • Wendy
    27 januari 2021 om 19:01

    Interessant. Leuk dit blog, ik kwam erop om dat ik iets specifieks zocht in google. Vandaag namelijk in een bos een (ik denk) ree-geraamte gevonden, van schedel tot hoefje. Geen ribben, voorbenen en een achter een meer (meegenomen?), alleen nog een achterbeen. Eergisteren was ik op diezelfde plek, toen lag het er nog niet. Maar er zijn alleen botten te zien, dus een grote rover heeft zich hier wellicht afgelopen nacht(en) te goed aan gedaan. Vliegen, maden etc hebben geen kans gehad. Kunnen dat vossen zijn geweest of moeten we aan iets groters denken?

  • Piet Westbroek
    4 oktober 2018 om 22:43

    Inderdaad leerzaam. Blijft natuurlijk triest; zeker wanneer een hert wordt aangereden. Wel kan ik mij voorstellen dat het aantreffen van zo’n dood beest vol maden een schrik-effekt teweeg brengt bij een argeloze wandelaar of zo.

    Mogelijk gaat zo’n kadaver ook nog ruiken ?!!

    • Boswachter Albert Henckel
      5 oktober 2018 om 13:11

      Hoi Piet, Jaarlijks worden er in heel Nederland reeën slachtoffer in het verkeer. Een deel blijf ergens bij de weg liggen of gaan op een andere plek dood. Sommigen verdwijnen in de kofferbak. Wij leggen ze op een plek neer waar ze opgaan in de kringloop van de natuur. Uiteraard op een plek waar mensen geen last van hebben. Daar gaat mijn blog over.

    • Piet Westbroek - Krimpen
      6 oktober 2018 om 00:25

      Dag Albert. Dank voor de reactie. Dat weten we dan ook weer. Nooit te oud om te leren. Ook Drenthe wordt door ons vaak aangedaan. Zo is het Natuurkampeerterrein Borger ook een van onze favoriete terreinen. Deze kunnen wij aanbevelen aan natuurliefhebbers. . ..Ook hier een geweldige boswachter… En dan heerlijk fietsen/wandelen in de boswachterijen welken zo ongemerkt in elkaar overgaan.

      Wat een ruimte, rust en stilte en – bovenal – natuurschoon in deze dunbevolkte provincie.

      Natuurlijk wordt er door ons liever een levend hert/ree gespot dan een kadaver maar dit komt nu eenmaal voor.

    • Piet Westbroek
      6 oktober 2018 om 12:28

      Zomaar nog even een reactie nav alles op gebied van natuurbeleving. Onlangs las ik in review’s een ‘klacht’ over de ‘aanwezigheid’ van muizen tijdens een verblijf op een natuurkampeerterrein.

      Met alle respekt maar hoe kan men zo’n review plaatsen. Wij kiezen ervoor om een natuurkampeerterrein te verblijven. Draai de zaak niet om beste kampeerders ! Wij zijn ’te gast’ in hun gebied !! We maken dan deel uit van hun ‘woongebied’ !!!

      Verbandhoudend terug naar de blog van Albert. Er wordt een hert aangereden. Ook hier is sprake van verwevenheid tussen dier en mens.

      De oprukkende bebouwing dringt alsmaar verder in het groen van het dierenrijk. …Misschien zijn wij de indringers wel in hun leefgebied…

      Reigers, vogels, etcetera komen voor ons dan ook steeds dichterbij. Was er lang geleden een eerbiedige afstand tussen genoemde dieren en de mens neem je steeds vaker ‘dichterbij waar’. Ze hebben geen keuze. Het zijn de restgebieden welken voor hun ‘overblijven’.

      Een pluspunt kan zijn dat de mens voor dieren steeds meer vertrouwd raakt. Zo zaten wij eens op een zonnige zondagmiddag heerlijk in de tuin en ‘landt er’ een merel op de tuintafel. Deze prachtige vogel kon – na even geduld – zelfs een stukje brood uit de hand aangegeven niet weigeren. Griste het snel uit de vingertoppen en ging er iets verderop heerlijk van zitten eten.

      Wat mooi ! Dan-is-je-dag-weer-goed-toch !?! Niets mooier als natuurbeleving in de ruimste zin van het woord !!!

  • Marianne Miltenburg
    4 oktober 2018 om 16:19

    Heel interessant en verrassend stukje, Albert! Via vliegen, maden en andere insecten kom je met die camera dus tot bij de vos!

    • Boswachter Albert Henckel
      5 oktober 2018 om 13:12

      Hoi Marianne, Leuk hé hoe de natuur er mee omgaat en wat je dan ziet.

    • sysopje
      28 augustus 2020 om 17:09

      ik ben een stukje aan het schrijven over overlast door vlesvliegen, mag ik jouw foto daarbij gebruiken , natuulijk met vermelding van je naam-website adres. wanneer het stukje klaar stuur ik eerst de blog , het gaat over de derde foto. groeten frank

i

Mis geen enkel bericht van dit boswachtersblog