Kerkje van Dorkwerd

Al wandelend is het prachtige Groninger land optimaal beleefbaar. Daarom loopt collega Chantal de Jonge dit jaar de zuidroute van het Pronkjewailpad. Ze is recreatieadviseur voor Staatsbosbeheer Groningen en woont in Drenthe, waar ze ook geboren is. Dit jaar wil ze niet alleen een tevreden Drent zijn, maar ook een trotse Grunneger worden. Op ons boswachtersblog doet ze verslag van haar ervaringen. Deze 16e etappe gaat van Groningen stad naar Aduard.

Rondje Westerkwartier

Na de ‘grote ronde’ door het Oldambt, Westerwolde en de Veenkoloniën ben ik terug in Groningen stad en klaar voor de ‘kleine ronde’ door het Westerkwartier. Zeg maar het ‘toetje’ van de zuidroute.

Uit praktisch oogpunt loop ik deze etappe niet helemaal chronologisch. Ik start halverwege de etappe bij het transferium bij de Zernike campus, om vandaar naar Aduard te lopen. In Aduard neem ik de bus naar het centrum van Groningen, om dan terug naar de campus en mijn auto te lopen.

Reitdiep

Als ik bijna in Groningen ben begint het ongenadig hard te regeren. Dat belooft niet veel goeds, ik heb geen regenkleding bij me. Maar precies als ik mijn auto parkeer is het weer droog. Gelukkig maar. Ik verlaat de campus en loop richting het Reitdiep, maar ik moet al snel weer terug. Er grazen schapen op de oever en het pad is zo afgerasterd dat ik er niet meer langs kan.

Een dag vol autowegen

Dan maar door een stukje woonwijk, met grote, ongetwijfeld dure huizen aan het water. Zo opeens is de stad afgelopen en start het buitengebied. Helaas gaat de route hier wel een stukje over de weg, in de richting van Dorkwerd. Hoewel de foto anders doet vermoeden is het hier iets te druk om echt plezierig te lopen.

In Dorkwerd loop ik een rondje door en rond de kerk. Kerken zijn een vast onderdeel van het Pronkjewailpad. Er gaat (bijna) geen etappe voorbij zonder één of meerdere kerken te bewonderen. Ook deze is weer een plaatje. Na een bezoekje aan de kerk kom ik weer op een weg uit. Deze keer een vrij smalle weg door het buitengebied. Niet zo druk als de weg naar Dorkwerd maar ongetwijfeld een sluiproute en druk genoeg om ook hier niet heel plezierig te lopen.

Drukke wegen zijn blijkbaar het thema van de dag. Na de plattelandsweg kom ik uit bij een Provinciale weg. De lucht is grauw, het landschap kaal en vele auto’s razen voorbij. Het kleinschalige coulisselandschap van het Westerkwartier laat nog even op zich wachten. Het zal ongetwijfeld niet eenvoudig zijn geweest een leuke route uit te stippelen hier aan de rand van de stad. Ik  beschouw dit maar als een overgangsetappe.

Bij Nieuwklap kan ik eindelijk van de weg af, een fietspad op. De donkere wolken en de nogal drastisch getopte populieren langs het pad creëren een bijna surreëel beeld.

Kloostermuseum

Dan kom ik aan in Aduard. Het is maar een korte etappe dus ik heb tijd om in het kloostermuseum aan te sluiten bij een rondleiding. De andere deelnemers zijn een stel uit Engeland. Onze gids, een wat oudere dame die als vrijwilliger in het museum werkt wordt er een beetje zenuwachtig van, maar ze redt zich prima in het Engels! Als ik nog even in het museum rondkijk hoor ik de regen op het dak kletteren, maar het weer zit me mee vandaag. Als ik weer buiten sta is het namelijk weer droog.

Blokkades

De bus die normaal door het dorp rijdt doet dat nu even niet. Ik moet helaas weer naar de provinciale weg lopen. Eenmaal terug in Groningen volgen meer wegafzettingen. Maar gelukkig zijn hier voldoende alternatieven. Eigenlijk best leuk zo door de stad. Een compleet andere wandelervaring. Totdat ik bij de campus kom. Omdat het na vijfen is in de laatste week van de zomervakantie is er niet veel levendigheid. Wel wordt ook hier volop gebouwd of verbouwd. En dus zijn er ook weer wegafzettingen. Ik probeer een logische route tussen de gebouwen door te vinden, maar die lijkt er niet te zijn. Met een kleine omweg kom ik toch weer bij mijn auto uit.