Collega's Alwin en Khalil hielden samen met BOA's van gemeente Breda afgelopen zaterdag een actiedag. Zij deelden naast waarschuwingen ook twintig bekeuringen uit. In heel Brabant wordt de komende weken extra gelet op mensen die de toegangsregels overtreden. Omdat waarschuwen alleen niet werkt, wordt bij het constateren van een overtreding direct een proces-verbaal opgemaakt. De komende weken en maanden gaan de BOA's meer dan gebruikelijk op pad.

Martijn Schraven, journalist bij BNDeStem liep mee en maakte een mooi verslag dat maandag in de krant verscheen. We hebben dit natuurlijk breed gedeeld via social media en kregen daar mooie en positieve reacties op! De bekeurden zullen niet blij zijn met de bonnen maar andere gebruikers van onze terreinen zijn blij dat we actie ondernemen. Als iedereen zich aan de regels houdt, wordt het voor iedereen leuker om er op uit te gaan!

Heeft u het artikel niet gelezen?

Hieronder volgt de tekst van MARTIJN SCHRAVEN

Het broedseizoen is begonnen. In deze periode zijn dieren, vogels én planten bijzonder kwetsbaar. BN DeStem trok een middag op met de handhavers die de dieren een onbezorgde paar- en broedperiode proberen te garanderen.

,,De tijd van waarschuwen is voorbij”, zegt Khalil. Hij is in buitengewoon opsporingsbeambte (boa) in dienst van Staatsbosbeheer. ,,We hebben gemerkt dat waarschuwen alleen gewoon niet werkt. Mensen bepalen hun eigen regels.” Vooral mensen met loslopende honden buiten de aangewezen plekken zullen direct aangesproken worden, zo leren we. ,,Maar ook elke andere verstoring van de natuur zal worden verbaliseerd.”

De twee ‘groene’ boa’s van Staatsbosbeheer, Alwin en Khalil, krijgen deze dag ondersteuning van de ‘blauwe’ boa’s uit de stad; Janko en Kurt. Stagiaires Shania en Nicolaj completeren het team van zes dat vandaag Bredase Mastbos en omgeving gaat controleren.

We rijden mee met Khalil en Shania. Het is deze zaterdag een prachtige lentedag. Zonnig, geen wind, ideaal weer om het bos in te gaan. Geruisloos stuurt Khalil zijn hybride Range Rover door het Bredase bos. Soms halt houdend om via zijn verrekijker een situatie op afstand in te kunnen schatten. Binnen tien minuten is het raak. Op de Bouvignedreef loopt Danique Kemmeren met haar vriend én haar loslopende hond Yente. Haar verweer dat Yente ‘maar heel even los was’, vindt geen gehoor. ,,Dat is wel meer dan een zakcentje”, zegt ze wanneer ze hoort dat de boete inclusief administratiekosten neerkomt 104 euro.

,,Kijk, ook keurig netjes aangelijnd”, zegt Khalil even later wijzend op twee vrouwen van een jaar of veertig, elk met een eigen hond aan de riem, die ons tegemoet komen lopen. Hij heeft zijn zin amper uitgesproken als uit het struikgewas een derde hond tevoorschijn komt. De labrador, zich van geen kwaad bewust, sjokt naar zijn bazinnetje Fleur Houtman. Deze kan onmogelijk ontkennen dat de blonde loebas bij haar hoort. ,,Normaal loopt ze altijd recht naast me”, zegt ze. ,,De jongste van de twee heb ik altijd aangelijnd. Van die oudste kan ik oprecht zeggen dat deze echt geen stap teveel zal zetten. Die gaat heus niet achter wild aan.” Over de boete doet ze niet moeilijk. ,,Ik ken de regels en weet wat wel en niet kan.” Of de boete tot gevolg heeft dat haar hond nooit meer los zal lopen, is de vraag. ,,Als ik heel eerlijk ben…”, zegt ze zonder haar zin helemaal af te maken. ,,Weet je, ik woon hier aan de rand van het bos”, gaat ze verder. ,,We lopen hier vaak al om zes uur ’s ochtends. Zo vroeg zijn jullie hier toch nog niet?”

Terug in de auto zegt Khalil ,,Of een hond oud is of niet, dat kan een ree niet inschatten. De dieren schrikken en zetten het op een lopen in een sprint van 300, 400 meter. In blinde paniek kunnen ze daarbij een weg overrennen of zich vastlopen in een hek.”

Nog niet zo lang geleden blijkt in de bossen van Dorst een ree zichzelf op die manier vastgelopen te hebben in schrikdraad. Het arme beest kwam niet los en kreeg telkens opnieuw een stroomstoot te verduren.

Niet elke bosbezoeker die Khalil aanspreekt gaat onverbiddelijk op de bon. Hij laat het bij een waarschuwing voor de jongens die een van het pad af zijn gegaan om over een omgevallen boom te lopen. Het deel van het bos dat ze op dat moment betreden is aangemerkt als kwetsbaar natuurgebied, verboden toegang dus voor onbevoegden. ,,Er staan borden die dit aangeven”, legt Khalil uit. ,,Maar die kunnen we niet om de vier meter neerzetten. Ik laat het bij een waarschuwing omdat ik me kan voorstellen dat ze het bord aan het eind niet gezien hebben.”

Even later wordt een dame aangesproken die haar hond aanlijnt zodra ze de auto van Staatsbosbeheer gewaar wordt. Khalil twijfelt of hij het juist heeft gezien. ,,Het léék alsof u uw hond zojuist pas aanlijnde”, zegt hij.

Ondanks dat de vrouw eerlijk toegeeft zijn vermoede klopt, komt ze goed weg. ,,Ik moet een overtreding met eigen ogen gezien hebben”, zegt de boa. ,,Ik kan haar geen proces-verbaal uitschrijven op basis van haar eigen verklaring. Om die reden komt ze er vanaf met een waarschuwing.”

Met geluk dus, voor deze ene keer.