Ook deze visarend vond de dode bomen een prima stek om zijn prooi op te peuzelen blijkbaar. (Foto: boswachter Leon Kelder)

Wie langs de Sluitgatweg door het bos in de Wieringermeer rijdt is het vast al eens opgevallen. Richting het IJsselmeer zie je opeens een stuk bos met dode bomen. Wat is hier aan de hand?

Dijkgatsweide

Deze dode bomen hebben alles te maken met de aanleg van de Dijkgatsweide in 2007, waar dit stuk bos tegenaan staat. Een prachtig waterrijk gebied met vochtige gras- en rietlanden dat erg in trek is bij o.a. steltlopers, eenden, ganzen en rietvogels. De laatste jaren weet ook de visarend het gebied af en toe te vinden. De Dijkgatsweide verbindt het Dijkgatbos en het Robbenoordbos met elkaar. Om het gebied vochtig te houden werd de waterhuishouding geïsoleerd en omhoog gebracht.

Dood hout leeft

Door de hoge waterstand heeft dit stuk bos zich bijzonder ontwikkeld. De dode bomen bieden een mysterieuze aanblik, maar zijn van groot belang voor de diversiteit van de natuur. Dood hout leeft namelijk! Dood hout vormt een ideale leefomgeving voor veel soorten insecten, vleermuizen, vogels, paddenstoelen en mossen.

Staande dode bomen hebben andere eigenschappen dan liggend dood hout. Ze zijn namelijk relatief droog in de top en vochtiger naarmate je dichter bij de grond komt. Dit levert verschillende milieus op, waar weer andere diersoorten van kunnen profiteren.

Bosontwikkeling

Als je goed kijkt zie je tussen de dode bomen trouwens nieuwe bomen en struiken groeien: soorten die goed met de vochtige bodem kunnen omgaan. Langzaam maar zeker ontstaat er zo een ander type bos.