Ik begin de dag met een verantwoord ontbijt en tegelijkertijd een experiment. Het resultaat is een wat onbestendige groene substantie, waarin luchtbelletjes naar boven komen. Manlief kijkt me fronsend aan, als hij naast me aan het aanrecht staat, pakt zijn koffie en gaat aan het werk.

Kijkend naar mijn smoothie krijg ik de associatie met het groene drapperige mos dat steeds vaker tussen de heide te zien is. Dit moet ik nu echt loslaten, anders komt het niet goed met mijn ontbijt.

Nat en glibberig was het laatst ook in de Borkeld op het perceel waar we druk bezig zijn met bosinplant. Vorige maand schreef ik hier ook over in mijn blog Toptalent .

Tussen de Winterkamperweg en de Leemkuilen in Markelo, wordt 5 hectare bos ingeplant. 4500 boompjes per hectare x 5 … Dat betekent dat er zo’n 22.500 boompjes komen te staan.

De boompjes worden geplant in leemgrond. Dit is zware, plakkerige grond. Het inplanten gebeurd machinaal en in rijen. Bomen in de groei nemen de meeste CO2 op. Vaak vergelijk ik het met pubers in de groei. Misschien heeft u zelf pubers thuis en is het aantal broden die zij nuttigen niet aan te slepen. Zo gaat het ook met jonge bomen.

Wanneer deze bomen allemaal zo groot zijn geworden dat ze te dicht op elkaar komen te staan, zullen er bomen tussenuit worden gehaald om de anderen meer licht en ruimte te geven. Hierdoor verdwijnt het rijenpatroon. De verwijderde bomen kunnen tot planken worden gezaagd en houden op die manier nog steeds CO2 vast.

Mocht u benieuwd zijn naar dit nieuwe bos dan kunt u dit in het voorjaar komen bekijken vanaf de Winterkamperweg in Markelo. Waarschijnlijk is het dan weer wat minder nat en glibberig, en wat mijn ontbijt betreft……Spinazie smoothie met mango…..

Wanneer je de associatie met mos loslaat is het wel te doen ?