Hoog water in de Slufter op Texel

Door de harde wind en het hoge water was het deze week zo ver: een volle Slufter. Het blijft een spectaculair gezicht, zeker toen het ophield met regenen en de zon doorbrak.

Het fenomeen kun je vooral in de winter zien, want bij flinke stormen loopt het gebied vol. Tijdens andere seizoenen komt dit een stuk minder vaak voor. Vroeger gemiddeld eens per vier jaar met een stevige zomerstorm, tegenwoordig door de klimaatverandering bijna ieder jaar.

Precies deze dynamiek van het water maakt de Slufter tot zo’n bijzonder natuurgebied. Niet alleen qua natuur, maar ook voor bezoekers. Plekken waar je normaal kunt wandelen zijn ineens veranderd in een grote plas water. Best een verrassing als je na het beklimmen van de trap bovenop de dijk staat en alleen maar water ziet.

Hoog water slecht nieuws voor broedende eidereenden

Voor broedende vogels was de timing van het hoge water een stuk minder gunstig. Bijvoorbeeld voor de eidereenden die op de lage stukken in de noordelijke Slufter al op hun nest zaten. Deze nesten zijn ondergelopen en daardoor zijn de eieren te ver afgekoeld. Hopelijk is de schade beperkt gebleven en hadden de meeste eenden een hoger gelegen stukje uitgekozen om hun kroost ter wereld te brengen. Op het moment van het hoge water zat ongeveer de helft van de eidereenden in het gebied op hun nest.

Overleven onder heftige omstandigheden

Voor de natuur in de Slufter zijn deze momenten van hoog water van groot belang. In het gebied groeien planten die profiteren van heftige omstandigheden, zoals overspoeld worden. Bijvoorbeeld omdat ze daardoor minder concurrentie hebben van andere planten die daar niet tegen kunnen. Daarnaast kunnen de planten die hier groeien tegen het zoute water. Lamsoor groeit enkel in gebieden die onder invloed van het getijde staan en af en toe overstroomd worden met zeewater. De plant heeft zoutklieren aan de onderkant van het blad, waardoor ze het overtollige zout kunnen afvoeren. Als de zon schijnt kun je de zoutkristallen zien.

Slimme mieren verdrinken niet

Het vochtige gebied is ook ideaal voor de gele weidemier. Deze mierensoort leeft ondergronds en overleeft overstromingen doordat de lucht in het nest een ‘luchtbel’ onder water vormt, waardoor ze kunnen overleven. Het nest is lastig te herkennen omdat het in tegenstelling tot de kale nesten van andere soorten begroeid is met gras. De gele weidemier leeft voornamelijk van de honingdauw van wortelluizen. Deze luizen leven ondergronds en eten graswortels. Slim dus, van de weidemier. Ze bouwen zelfs speciale kamers in hun nest zodat de luizen ongestoord kunnen eten.

Beweging doet leven

Door de getijden in de Slufter is het leven steeds in beweging. De dynamiek van het water zorgt voor voedselrijk omstandigheden voor veel soorten: kokkels, mossels, zeepieren, garnalen, krabjes en kleine platvisjes. En al dat lekkers trekt dan weer hongerige vogels aan, bijvoorbeeld lepelaars die in de Muy broeden en straks met hun jonkies garnaaltjes komen vangen in de diepere delen van de hoofdgeul van de Slufter.

Bezoek vrijwillige vogelwachters bij vogelkijkpunten in De Slufter en De Geul