In de duinen van Terschelling zie je ze geregeld, konijnen. Vooral ’s ochtends vroeg of in de avond springen ze vanaf de weg of het fietspad weer de struiken in wanneer je er aan komt. De laatste tijd krijgen we steeds vaker te horen dat er konijnen zijn die niet wegspringen als je er aan komt, hoe komt dat?

Door tellingen die ieder jaar worden gedaan door medewerkers van Staatsbosbeheer krijgen we een aardig inzicht in hoeveel konijnen er in de duinen leven. De laatste jaren was te zien dat het goed ging met de aantallen konijnen op het eiland. Maar het aantal groeit niet onverminderd door; soms is een top bereikt en volgt er weer een dal. In het geval van konijnen komt dit door myxomatose, een door mensen geïntroduceerd virus om de konijnenstand in Australië omlaag te brengen. Wanneer een populatie konijnen groter wordt neemt de kans op de ziekte toe. Gezien het aantal meldingen en waarnemingen van zieke konijnen bestaat de vrees dat dit jaar weer een hevig ziektejaar wordt en de aantallen flink zullen dalen, de tellingen in het najaar zullen het uitwijzen..

De zieke beesten zijn makkelijk te herkennen, ze krijgen ontstoken ogen waardoor ze op den duur niets meer kunnen zien, ook wandelaars, fietsers en auto’s niet…. Ze rennen niet weg en je kan ongestoord op ze af lopen. Veel konijnen overleven myxomatose niet, maar er is toch hoop! Sommigen overleven wel en zijn daarna immuun voor de ziekte. Ook de jongen van deze overlevenden zijn immuun. Aan de verspreiding is weinig te doen, dit gebeurt namelijk door insecten.

Zieke konijnen kunnen het best met rust gelaten worden waarbij ze het geluk kunnen hebben myxomatose te overleven.