Dynamische zeereep Mandenvaleien Texel

Buiten het broedseizoen is in de Eierlandse Duinen het rondje (5,2 km) door de Mandenvalleien te maken. Vanaf het parkeerterreintje aan de Stengweg via Torentuintjes langs Sebastopol naar het wandelpad dat door naar de Mandenvalleien voert en dan via het strand weer terug.

Eierlandse Duinen

Deze duinen vormen het restant van het eiland Eierland dat bij het ontstaan van de Waddeneilanden ongeveer negenhonderd jaar geleden tussen Texel en Vlieland lag. In zijn grootste omvang strekte Eierland zich uit tot het zuiden van het huidige Vlieland. In 1630 zijn Texel en Eierland door middel van stuifdijken waarvan de Zanddijk de langste is met elkaar verbonden. Eierland bestond toen uit een aantal losse duinen op een kweldergebied. De losse duinen zijn toen met stuifdijken aan elkaar geknoopt.

Vuurtoren

Beeldbepalend is de vuurtoren die in 1864 dankzij de inspanning van notaris Kikkert is opgericht om de veiligheid op zee te vergroten. Tot die tijd stond er in de duinen een steng als baken, vandaar de naam Stengweg. Via het klaphek komt u op het wandelpad naar de Torentuintjes. De vuurtorenwachters hadden hier hun moestuinen. De struiken die deze tuinen beschutten waren voor de trekvogels uit het noorden de eerste bosjes na de oversteek van het Eierlandse Gat. Nu zijn er meer bosjes in de omgeving, maar nog steeds gebruiken veel vogels de bosjes als rustpunt. De Vogelwerkgroep Texel beheert de ‘tuintjes’ nu zo dat het gebied aantrekkelijk blijft voor vogels. Vanaf het pad er omheen zijn de soms zeldzame vogels hier goed te bewonderen.

Sebastopol

Via het wandel-ruiterpad naar Sebastopol deze afgelegen boerderij heette eerder Meinderdina maar is later, zoals op Texel meer voorkomt, vernoemd naar gebieden ver weg die in het nieuws waren. De Krimoorlog leverde vermoedelijk ook de alternatieve naam voor het gebied De Krim(duinen) en de boerderijnamen Krim, Moskou en Nova Zembla op. Iets voorbij Sebastopol gaat de ‘groene route’ rechtsaf de duinen in langs de Landjes van Sebastopol. De route gaat via de Slenk naar de Grote Mandenvallei. Oorspronkelijk was er één grote Mandenvallei. Door binnenstuivend zand als gevolg van kustafslag is de vallei in tweeën verdeeld. In 1983 zijn deze valleien uitgeschoven toen Rijkswaterstaat de zeereep hier herstelde. Voor het eerst is toen bewust natuurherstel, uitgraven van een verdroogde vallei, gecombineerd met het op orde houden van de zeereep.

Corps de Guardenollen

Bij P 29 is er een overgang naar het strand. (Een alternatief is om via het ’t Slagh, ook wel Enniapaadje, terug te lopen naar het fietspad.) Naar het noorden is het strand al snel weer breder als effect van de 800 meter lange strekdam. Er ligt hier nu weer een breed strand net als aan het begin van de 18^e eeuw. Toen werd er op de plek van de strekdam een ongeveer even lange stuifdijk aangelegd. Ter hoogte van de Mandenvalleien lagen op het strand de Corps de Guardenollen. Mogelijk is hier tijdens de Engelse oorlogen een wachtdetachement gelegerd geweest. Deze duinen zijn door een stuifdijk met de Ruyge Duynen, waar de vuurtoren opstaat, verbonden geweest. Op het brede strand ontwikkelen zich nu nieuwe duinen. Staatsbosbeheer wil hier wandelaars deels omheen leiden, zodat strandbroeders als de bontbekplevier hier kunnen broeden. Goed voor de vogels en een extra attractie voor mensen.