Westerduinen, herinnering aan een verdwenen dorp op Texel
Tussen Jan Ayeslag en Westerslag liggen de Westerduinen. De duinen die bij het vroegere dorp De Westen hoorden. De Westen is eeuwen geleden overstoven door duinzand en verlaten. Voor de Westerduinen lag de Westermient. Een uitgestrekt heide gebied aan de binnenduinrand in gebruik als gemeenschappelijke weidegrond. In De Bollekamer is dit nog goed terug te vinden, maar voor de bosaanleg en de polderpeil verlaging was de hei veel natter. Het grootste deel van de Westermient is ontwaterd en bebost door Staatsbosbeheer.
Droge en natte duinen
Vanaf het parkeerterrein bij het Turfveld gaat het knobbelpad door de bosrand. Dit pad zit vol lage duintjes waar het de naam aan te danken heeft. Turfveld en Turfweg danken hun naam aan de in water gedrenkte turf die hier bij het planten van dennen op de droge duinen naast de wortels werden ingegraven. Een methode die door houtvester Boodt is bedacht. De turf werd in de sloot lang de Natte Vlakweg gelegd en via de Turfweg naar de planters gebracht.
Bij het Paadje van 14, een wandelpad naar het strand bij deze strandpaal komt u in de Westerduinen. Het Paadje loopt door het Binnenvlak. Rechts tegen de bosrand ligt het Schet van Biem, naar welke Biem dit duin is vernoemd is niet bekend. Na het oversteken van de Moksloot kruist het wandelpad de ‘groene route’ daarmee worden de wandelpaden bedoeld die buiten het broedseizoen zijn opengesteld. Deze paden worden met palen met een groene kop gemarkeerd. Om in de broedtijd te zorgen dat er voor schuwe vogels zoals de wulp voldoende rust is moet er een behoorlijke afstand tussen de wandelpaden zitten. Wulpen broeden niet binnen 200m van een pad. De afstand tussen de wandelpaden (geel) en rondwandelingen (blauw) die het jaar rond beschikbaar zijn is daarop afgestemd. Trekkende vogels die in de duinen voedsel zoeken of rusten zijn minder storingsgevoelig. Daarom kan Staatsbosbeheer buiten de broedtijd meer wandelpaden beschikbaar stellen. De Moksloot heeft tot vlak bij Ecomare de duinen ontwaterd zodat er weilanden aangelegd konden worden. Na het kruisen van dit pad ligt in het noorden een duin met de naam Montane Kop. Het zou kunnen zijn dat ooit is geprobeerd hier Pinus montana aan te planten een dennensoort.
Dynamische zeereep, levende duinen
Het wandelpad komt op het strand op een plek waar Rijkswaterstaat in overleg met Staatsbosbeheer een proef met dynamisch zeereepbeheer heeft uitgevoerd. Hier werden stuivende plekken in de zeereep niet meer beplant met helm en is er gekeken of dit kon zonder de veiligheid in gevaar te brengen. Om te beginnen bleek dat de duinen niet in eens heel erg in verstuiving raakten. Dat gebeurde nog wel in de periode voor de zandsuppleties. De kustlijn kwam toen zo snel naar binnen dat er heel veel zand tegelijk vrij kwam. In de huidige stabielere situatie valt dit erg mee. Door dat er meer bewegend zand in de zeereep zit blijft de helm hier gezonder en beter groeien. Ook voor de duinen er achter is het goed dat er ook een beetje zand naar binnen waait. Goed groeiende helm is ook goed voor de kleine juni kever. De larven eten helmwortels. In gezonde helm zijn ze met een jaar volgroeid, in oude helm kan dit wel drie jaar duren. Voor insectenetende vogels betekend dit weer dat er ook voor hen veel meer eten beschikbaar is.
Via het strand wandelt u zo naar het Westerlag en dan kunt u via het fietspad door de Bleekersvallei naar de bosrand en dan rechtsaf via de Biesbosweg, ook al een herinnering aan een vochtiger verleden, terug naar het Turfveld.
Stuivend zand van levensbelang voor gezonde duinen, ook op Texel
geef een reactie